Jawaban:

Nanging Kok Mulo

Mulo wis mulo,

Saben dalan iki wis dadi sejarah,

Saben jeneng wong iki wis dadi kenangan,

Saben awit iki wis dadi lagu,

Saben karya iki wis dadi cerita.

Mulo wis mulo,

Ruang-ruang kelas iki wis rame,

Kringetan, ngguyu, lan jingkrak-jingkrak,

Mung adoh jaran kepang sing mbrebes mili,

Uwong lanang lan wadon uga pada nari.

Mulo wis mulo,

Nanging kok mulo ngguyu,

Iki wis tak waca kadosan kang padha,

Kanggo ngucapke salam perpisahan,

Kanggo ngucapke sugeng rawuh ing dunya sepi ing dhuwur,

Mulo wis mulo.

Mugo-mugo kabeh kita iso taksih,

Saben dalan ing pandum wis dadi sejarah,

Saben jeneng ing ingatan dadi kenangan,

Saben awit wis dadi lagu,

Saben karya wis dadi cerita.

Mugo-mugo kabeh kita iso taksih,

Ruang-ruang kelas ing pandum ora bakal kringetan,

Ora bakal ngguyu lan jingkrak-jingkrak,

Mung adoh jaran kepang sing diarani,

Uwong lanang lan wadon uga bisa nari.

Mugo-mugo kabeh kita iso taksih,

Mulo wis mulo, nanging kok mulo ngguyu,

Nanging dadi pengingat kanggo kita kabeh,

Kabeh kita wis lulus,

Kabeh kita wis siap nguri-uri bangsa lan negara.

Mugo-mugo kabeh kita iso taksih,

Mulo wis mulo, nanging kok mulo ngguyu