Jawaban:

Laras ing wengi, mringkesing dunya,

Manungsa tansah biso dadi perpis,

Kembang jati, layu nyewu mawarna,

Lan kersaning pribadi tetep liwis.

Nanging dudu manungsa katon sepisan,

Perpis ing tanah, luwih angel wulang,

Sinau saka budaya kang agung,

Njaluk manunggal, wus mung bekti.

Bebasan ati, semono asih,

Perpis tansah nggandheng rasa cinta,

Ngalah nalika ngertosno duka,

Nguri-uri ing lungguh, lan respati.

Kaegetan wong kang awujud siji,

Lingga sangkaning pepunden kang mesti,

Menawa bisa nganggit, ngendika dadi pundi,

Perpis pepadhang, nalika susa kasti.

Iku kanthi jaman, kanthi paribasan,

Layang cengkar, laras sangsaya,

Perpis tanpa lara, supaya urip sejahtera,

Kang bisa mulyo, lan tansah berkah.

Salametan kang sinten, perpis lan jagad,

Nglurug tanpo mangesti, berkah laku,

Dhahar ndelik, rumiyin udan munggah,

Ngawonten dunya, lunga sajroning raga.