ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภการทะเลาะกันของอำมาตย์ ๒ คน ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า. กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิด เป็นฤาษีบำเพ็ญเพียรสมาบัติอยู่ป่าหิมพานต์ มีพังพอนตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในจอมป ลวกที่จงกรมของฤาษีนั้น และมีงูตัวหนึ่ง อาศัย อยู่ที่โคนไม้ต้นหนึ่งใกล้จอมปลวกนั้น งู และพังพอนไม่ถูกกันเป็นคู่อริกันตลอดกาล ฤาษีเห็นสัตว์ทั้งสองทะเลาะกัน จึงกล่าวถึงโทษข องการทะเลาะกันและอานิสงส์ในการ เจริญเมตตาแก่สัตว์ทั้งสอง จนทำให้งูและพัง พอนเลิกทะเลาะกันกลับมาเป็นมิตรกันในที่สุด ถึงกระนั้นพังพอนก็ไม่ไว้ใจงู เวลางูออกไปข้าง นอกพังพอนก็จะนอนอ้าปากหันหัวออกนอกโพรง แม้หลับก็ยังนอนอ้าปากอย ฤาษีเห็นพฤติกรรมเช่น นั้นของมันจึงถามมัน พังพอน. เจ้าได้ทำมิตรภาพ กับงูผู้เป็นศัตรูแล้วมิใช่หรือ เหตุไฉนจึงนอนแย กเขี้ยวอยู่อีกเล่า ภัยที่ไหนจะมาถึงตัวเจ้าอ พังพอนตอบว่า "พระคุณเจ้า เราไม่ควรดูหมิ่นศัตรู ควรระแวงไว้เสมอ" แล้วกล่าวเป็นคาถาว่า "บุคคลพึงระแวงภัยในศัตรูไว้ก่อน แม้ในมิตรก็ ไม่ควรไว้วางใจ ภัยที่เกิดขึ้นจากมิตรย่อมกัด อยู่อย่างสันติจนตราบสิ้นชีวิต 1441 H.

Artinya:Pada suatu kesempatan, Sang Buddha sedang berdiam di Kuil Jetavana di Savatthi, mengkhotbahkan pertengkaran antara dua biksu besar dan berbicara di masa lalu dari kisah Msadha bahwa pada suatu waktu, lahir bodhisattva adalah seorang pertapa yang bersemedi di Hutan Himmapan ada luwak tinggal di jompo pucat di pertapa itu dan seekor ular berdiam di kaki pohon dekat gundukan rayap.Ular dan luwak tidak pernah bermusuhan satu sama lain. Pertapa itu melihat kedua hewan itu bertengkar. karena itu menyebutkan hukuman pertengkaran dan manfaat dalam kasihanilah kedua hewan itu. menyebabkan ular itu patah Pon berhenti berdebat dan akhirnya menjadi teman. Namun, luwak tidak mempercayai ular. waktu ular Di luar luwak akan berbaring dengan mulut terbuka dan kepalanya keluar dari lubang. Bahkan tidur, saya masih tidur dengan mulut terbuka Pertapa itu melihat perilaku seperti Jadi dia bertanya padanya, Luwak, Anda berteman. dengan ular musuh, bukan? Mengapa saya tidur? taring lagi Bahaya apa yang akan menimpamu? Musang menjawab, “Tuanku, kami tidak boleh meremehkan musuh. harus selalu waspada." "Seseorang harus mewaspadai musuh terlebih dahulu, bahkan pada teman tidak boleh dipercaya. Bahaya yang timbul dari teman akan selalu menggigit.
Damai sampai mati 1441 H