ngga bisa bahasa sunda si, ini ku translatin aja. kalo kurang bener ya benerin sendiri

Persahabatan Sejati

Abdi ayeuna kelas 3 SMP, unggal dinten abdi cicing sareng tilu sobat abdi, Aris, Andri, sareng Ana, urang opatan ti leuleutik.

Hiji waktu simkuring nulis surat perjanjian silaturahmi dina salembar kertas anu diasupkeun kana botol, tuluy eta botol teh dikubur handapeun tangkal anu engke kami buka sabada narima hasil tes.

Poé anu ditunggu-tunggu ku urang opatan ahirna datang, ogé hasil ujian jeung hasil ujian urang opatan lulus.

Kami langsung lumpat handapeun tangkal anu kami kantos sateuacan sareng leres dimana botolna.

Saterusna, urang opatan muka botol jeung maca kecap nu geus ditulis dina kertas nu ditulis "Urang bakal babarengan salawasna tur salawasna".

Aris rencanana rek ngarayakeun wisuda urang opatan. Peuting éta urang opatan indit babarengan ka hiji tempat jeung aya momen anu kuring teu bisa nyieun sabab aris ngarencanakeun pikeun ngedalkeun rasa dirina pikeun kuring.

ogé sareng Andri, anjeunna ogé percanten ka Ana. Ieu peuting bener husus pikeun opat urang. Urang dikirim ka imah.

Di jalan ka imah, pikeun sababaraha alesan kuring teu karasa.

"Kuring teu ngarasa alusteuing, nya?" ceuk kuring hariwang.

"Hayu ndi, santai wae, urang moal salah nanaon" jawab Andri santai.

Teu lila ti harita kajadian nu dipikahariwangkeun ku Nindi.

“Arisssssss! di hareup aya gelut!” Nindi ngagorowok.

“Aaaaaaaaaaaaa!!!”

Bruuukkk.Mobil anu dijurung kami murag kana jurang. Teu kuat nahan cipanon nu terus ngocor nepi ka teu sadar.

Lalaunan kuring muka panon saeutik-saeutik kuring ningali indung kuring aya di gigireun kuring.

"Nindi.. Sadar Akang?" Indung kuring nanya.

"Ema.. abdi dimana? Ana, Andri, sareng Aris dimana?" Abdi naroskeun.

“Nuju di rumah sakit, anaking, sing sabar, Andri sareng Aris teu katulungan di tempat kacilakaan,” walon si ema bari ngeclak cipanon.

Kadéngé omongan indung kuring, cimata kuring murag, cimata kuring teu eureun-eureun ngadéngé cariosan indung kuring.

"Aris, naha anjeun ninggalkeun kuring, padahal kuring bener-bener bogoh ka anjeun, kuring bogoh ka anjeun, tapi anjeun gancang ninggalkeun kuring, dulur ninggalkeun kuring." ceuk pikiran kuring. Lajeng, 2 poé kaliwat sarta kuring ngadatangan kuburan maranéhanana, abdi miharep urang bisa antosan dugi kami heubeul babarengan. Tapi ayeuna éta sadayana ngan ukur angen-angen. Abdi janji bakal salawasna inget anjeun.