Jawaban:

Biantara umpama dina basa Indonesia sarua hartina jeung pidato. Biantara nyaeta nepikeun cacarita atawa kedalan anu disusun sacara merenah jeung rapih, di hareupeun jalma loba. Umpama ditilik tina suasanana, aya dua rupa biantara, nyaeta biantara resmi jeung biantara teu resmi.

Boh dina biantara resmi boh biantara teu resmi, aya sawatara hal anu kudu diperhatikeun dina nepikeun biantara, nyaeta:

1. Usahakan supaya bisa dipilih hiji topik anu merenah jeung alus, nyaeta saperti topik anu ku urang apal, topik anu dipikaresep ku urang, sarta topik anu matak kataji pala hadirin.

2. Susun naskah atawa teks biantara jeung apalkeun eusi eta biantara, sarta estokeun unsur TAMAN, nyaeta Tatag dina nyaritana, nyaeta dina nyarita henteu karagok atawa ngarandeg dina nyaritana, Aktual dina temana, nyaeta ulah nepikeun biantara anu temana geus basi, Munel dina eusina, nyaeta kudu loba mangpaatna atawa loba pulungeunana, Alus dina basana, nyaeta saperti ngagunakeun mamanis basa, sarta Ngandung wirahma, nyaeta omonganana kudu diatur gancang launna, tarik alonna, atawa luhur handapna atawa sok disebut lentong.

3. Usahakeun sangkan eusi biantara anu ditepikeun teh ulah panjang teuing.

Salian ti hal-hal anu disebutkeun di luhur, khusus pikeun biantara anu ditepikeun dina basa Sunda, aya hal lianna anu perlu diperhatikeun, nyaeta anu aya patalina jeung ragam basa anu digunakeun. Dina Tatakrama Basa Sunda, aya dua ragam basa anu dipikawanoh, nyaeta anu disebut Ragam Basa Hormat / Lemes jeung Ragam Basa Loma. Dina ngagunakeun basa Sunda teh kudu konsisten atawa merenah dina ngagunakeun ragam basa, saperti ragam basa teh ulah dicampur sacara henteu merenah.

Penjelasan:

maaf kalau salah