1. Aya sababaraha métodeu dina nepikeun biantara téh. Salah sahijina nyaéta métodeuékstemporan. Ilustrasi di handap anu nuduhkeun biantara maké métodeu ékstémporan
nyaéta....
A. "Gus, isukan téh prakték biantara, lin? Agus geus siap?"
"Nya éta acan Sép, eung. Sok geumpeur urang mah ari dititah nyarita di hareup téh."
"Sarua wé, Gus. Ngan cenah ceuk Pa Guru mah meunang mawa kotrétan."
"Maksudna? Meunang mawa buku, bari maca?"
"Lain bari maca, tapi mawa kotrétan. Urang bisa nyieun catetan-catetan penting tina
biantara anu rék ditepikeun. Jadi, mun urang poho téh bisa nempo kana éta catetan. Anu
penting teu maca tina buku."
B. Waktu dititah biantara ku guruna, Didin mah kalah ngadegdég. Malah tepi ka ngoprot
késang sagala. Nempo polah Didin kitu, gancang baé Pa Guru nyarita ka Didin, "Din,
pék bawa teks biantara anu meunang nyieun, tuluy baca di hareup!"
C. Puguh sok ngadegdég ari dititah biantara di hareupeun kelas téh. Angot aya Si
Manéhna. Dobel ngadegdegna gé. Kacipta erana mun teu lancar téh. Kapaksa ieu
biantara téh kudu diapalkeun. Nya sapeupeuting ngapalkeun. Bulak-balik kana
eunteung, bari nyarita sorangan. Pangpangna mah hayang lancar nyarita bari teu mawa
téks.
D. Geus diniatan ku manéhna mah. Moal rék ngapalkeun atawa nyieun sacewir catetan.
Geus gilig kumaha bréhna wé. Rék aga-eugeu, rék ngatog, kumaha isuk. Anu penting
mah maju ka hareup, tuluy biantara ditambul baé saayana.
Telaskeun alesan hidep!​