Jawaban:

Drama 1 :

LORO WANITA ING SATU WONG INDEX. IRA SEDIA NGAPAK TO SHOPPING Kebutuhan BULANAN, WIDYA IS MASIH KANGGO NINDAKAKE TUGAS KULIT ONLINE.

Ira: "Aku arep tuku sayuran, kowe sinau nganti jam piro?"

Widya: “Dina iki ana telung kursus, bubar rampung sore. Apa sampeyan ora duwe kelas online? "

Ira: “Ora ana apa-apa, mung kerjaan. Aku mengko bakal nggarap iki. Apa sampeyan pengin ndelok? "

Widya: "Nyuwun topeng. Sing putih. Tuku bungkus. Ngenteni, iki dhuwite. Bali kanggo tuku cimol, mengko mangan bareng. "

Ira nggawa tas, nganggo jaket lan topeng, banjur metu saka panggung. nalika widya tetep ing panggung mati-mati

lampu kunci ira datang.

Drama 2 :

Ira: "Assalammu'alaikum!"

Widya: "Walaikumsalam! Sepira cepet? "

Ira: "Ya wis, aku mung tuku sayur ing gang toko sebelah."

Widya: "Mung kana wae nganti klambi rumit. Nganggo jaket, nganggo topeng. "

Ira: “Widyaaa… iki pandemi maneh. Kita kudu ngati-ati. Sanajan mung metu cedhak omah, tetep kudu waspada. ”

Widya: "Yo ... iyo ... endi cimol, aku pengin ngemil."

Ira: “Aku ora nemokake sopir cimol ing dalan. Ora ana PKL liyane. Siji-sijine sing mbukak yaiku toko kelontong, vendor sayur, lan supermarket. "

Widya: “Yo… aku pengen ngambung. Ana ngendi cimol? Sampeyan ora pengin dhuwit apa? "

Ira: "Mbok dheweke kangelan. Wiwit Covid-19, masarakat dijaluk karantina ing omah. Nalika dheweke kelangan pelanggan, golek dhuwit ekstra angel. "

Widya: "Oh, iya. pak cimol sing kurang apik. muga-muga dheweke lan kulawargane wis sehat. Kita uga amarga Covid-19 dadi kudu tetep ing kos. Aku ora bisa mulih amarga aku gampang nyebar virus. Sapa sing ora angel amarga virus kasebut? ora ana! "

Ira: "kok banter banget? wadhuh Iki topengmu! "

Widya: "Ira !!! Iki masker ubi kanggo perawatan rai. Sing dakkandhakake yaiku topeng kanggo nyegah virus. Sing nutupi irung lan cangkem! Sing biasane digunakake dokter. Apa wis wayahe aku ninggalake omah nganggo klambi iki? ”

Ira: "Lha piye kabarmu?"

Widya: "Apa kowe bisa bali menyang toko utawa ora?"

Ira: "Apa wis dibukak kaya ngono, ora bisa. Pungkasane, kita wis duwe topeng, Wid. "

Widya: "Kuwi topeng kain. Aku bosen karo jinis topeng sing padha. Pengin nyoba nggunakake sapisan. Yen dhokter biasane nganggo, luwih nyaman tinimbang topeng sing wis digunakake wisuh-wisuh. "

Ira: "Topeng medis kanggo personel medis, utawa wong sing lara. Kita ing omah, mung nganggo topeng kain. Saliyane ngirit dhuwit, kita uga bisa nulungi tenaga medis kanthi ora mbuwang kasedhiyan topeng. Bayangake manawa personel medis ora duwe topeng, mula dheweke bisa dituku, nalika pengin ngobati pasien, dheweke mati dhisik amarga korona. Apa ora medeni? "

Widya: "Bener. Nanging kenapa pamrentah ora menehi topeng kanggo tenaga medis? "

Ira: "Ya, aku ngenteni pamrentahan mati dhisik, siji Indonesia."

Widya: "Hush! Aku ora bisa nindakake iku. "

Ira: “Daripada bosen debat, luwih becik yen kita nganggo topeng bebarengan. Apik banget yen bisa ngurus sajrone karantina. Sawise pandemi rampung, kita bakal cemlorot kaya ngono. "

Widya: "Dhasar! Sampeyan bisa. Iki pancen sengaja salah tuku.

muga-muga bisa membantu kak

matur nuwun