Jawaban:

Ing jaman rumiyin ing karajan Demak gesangipun pangeran. Jenenge Raden Made Pandan. Saliyané minangka bangsawan kraton, dhèwèké uga dikenal minangka ulama utawa ahli agama Islam sing cukup dihormati déning manéka warna kalangan masyarakat.

Dheweke duwe anak jenenge Raden Pandanarang. Raden Pandanarang dikenal minangka bocah sing apik, sopan, grapyak lan bekti marang wong tuwa.

Ing sawijining dina Raden Made Pandan mboyong putrane lan sawetara punggawane lunga saka wilayah kesultanan Demak. sawise sawetara dina, padha teka ing panggonan kang subur.

Ing kono padha mbangun omah .

Raden Made Pandan uga ngedegake pesantren lan mulang agama Islam ing kana.

Ing sawijining dina Raden Made ngrasa yen arep ngadep Gusti, dheweke nggawe wasiat marang putrane.

“Anakku, yen aku mati, terusake perjuangan kanggo nyebarake agama Islam. aja nganti ninggalake wilayah iki. ngugemi piwulange para suci. Insya Allah uripmu mulya, bejo akhirat”.

Pesen kuwi tansah keprungu ing kupinge Raden Pandanarang.

Sawise bapake seda, dheweke nerusake perjuangane mulang agama Islam.

Ing sawijining dina nalika lagi nggarap sawah, Raden Pandanarang lan para pandherekipun weruh ana sing aneh. ing lemah sing subur ing antarane wit-witan sing ijo, sawetara wit asem tuwuh adoh utawa arang banget. Kabeh padha kaget weruh jarak antarane wit asem siji lan sijine. Raden Pandanarang ngendika, “Kenging punapa wit asem menika tuwuh tebih-tebih, padahal lemah ing ngriki subur. Wit asem kudu tuwuh cedhak. "Bener raden.....!" ngandika sawetara saka pandherekipun. "Iki pancen kedadeyan sing ora biasa, aneh banget."

Raden Pandanarang ngandika maneh." Banjur dhaerah iki dakjenengi Semarang, saka tembung asam jawa sing langka”.

Penjelasan:

kek gitu ?