Bale Sigala-galaBecik ketitik, ala ketara paribasan iku tegese sapa kang tumindak becik lan sapa kang tumindak ala bakal ketara dhewe ing tembe burine. Kaya lelakone Pandhawa lan Kurawa, kadang Pandhawa
tansah nuduhake watak kang becik, seneng tetulung, lila legawa,
pasrah marang Gusti Kang Maha Kawasa.
Kosok baline kadang Kurawa dadi manungsa kang adigang adigung adiguna, seneng ngina sapepadha, atine ana erine tansah nuruti hawa nepsu angkara murkane. Apa maneh nalika pamane,
yaiku Patih Sengkuni ana ing cedhake, saya ndadra, murang tata, lan ninggal tatakramane.
Sore iku ing alun-alun Hastinapura, Pandhawa lan Kurawa lagi dolanan bareng.
“Adhiku Yudhistira,” alus tembunge Duryudana.
“Kepriye Kakang?”
“Kanggo ngundhakake kawruhmu, lan bisa cedhak karo kawula cilik, si adhi lelima wis takaturi ameng-ameng, lelana brata,”
“Sampun kuwatos, sampun wonten pesanggrahan endah asri kagem sare Panjenengan lan Ibu Kunthi ing tlatah Waranawata” pambujuke Patih Sengkuni.
“Iya Dhi. Mengko si Puracana kang bakal ngladeni kabeh kang dadi kersamu sakadang,”
Wusana Pandhawa lima lan Ibu Kunthi pamitan marang Eyang Bhisma, Prabu Dhestarastra, lan Paman Yama Widura. Anane mung manut lan rila legawa. Awit percaya yen kabeh lelakone manungsa iku
wis pinesthi dening Gusti Kang Murbeng Dumadi.

Apa kang nyebabake Pandhawa tetep budhal?


​